Γκαλσγουόρθι, Τζον

(John Galsworthy, Κουμπ, Σάρεϊ 1867 – Λονδίνο 1933). Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Στο έργο του είναι αισθητή η επίδραση του γαλλικού νατουραλισμού και των Ρώσων πεζογράφων. Το πρώτο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε με το όνομά του ήταν Οι Φαρισαίοι του νησιού (1904), στο οποίο άρχισε να σκιαγραφεί τον λεπτομερή εκείνο ιστορικό πίνακα που θα ολοκληρωνόταν αργότερα στα έργα Ο ιδιοκτήτης (1906) –ίσως το καλύτερο από τα μυθιστορήματά του–, Το εξοχικό σπίτι, (1907) και Ο πατρίκιος (1911). Κυρίαρχο μοτίβο σε αυτά τα μυθιστορήματα, καθώς και στην πλούσια θεατρική παραγωγή του Γ. (περισσότερα από είκοσι δράματα και κωμωδίες), είναι μία ειρωνική και πικρή κριτική των ηθών και των ιδεών της υψηλής αγγλικής κοινωνίας· κριτική που διακόπτεται για μια σύντομη περίοδο, κατά την οποία ο Γ. έγραψε έργα ψυχολογικο-αισθηματικά και επαναλαμβάνεται με τα έργα Σε επιφυλακή (1920) και Ενοικιάζεται (1921). Τα δύο τελευταία, που περιλαμβάνονται μαζί με τον Ιδιοκτήτη στον Θρύλο των Φορσάιτ, αφηγούνται γεγονότα από τη ζωή μιας μεγαλοαστικής οικογένειας πριν και μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι βασικοί του ήρωες επανεμφανίζονται στο δεύτερο μέρος του Θρύλου, Ο λευκός πίθηκος (1924), Το ασημένιο κουτάλι (1926) και Κύκνειο άσμα (1928), στο οποίο ο Γ. αφήνεται να παρασυρθεί από αισθηματισμούς και ασχολείται με προβλήματα πλοκής. Τις αδυναμίες αυτές τις ξανασυναντάμε στα τελευταία του μυθιστορήματα: Δεσποινίς επί των τιμών (1931), Ανθισμένη έρημος (1932) και Πέρα από το ποτάμι (1933), που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του. Το 1932, ένα χρόνο πριν πεθάνει, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.